کتاب دانشنامه مصور زیردریایی به قلم نیل مالارد و ترجمه راحله حجی زواره و چاپ انتشارات سایان است. کتاب دانشنامه مصور زیردریایی سفری مصور و عمیق به دنیای عظیم زیر دریایی هاست.در کتاب دانشنامه ی مصور زیردریایی ابتدا تعریف کاملی از زیر دریایی و سپس مطالبی علمی در رابطه با طرح ها و نمونه های اولیه، جایگاه زیر دریایی ها در عصر انرژی اتمی، ساختار و رشد های به وجود آمده در آن ها با گذشت زمان، فجایع، ایمنی، آینده و کارکردهای گوناگون زیر دریایی ها و … در کنار تصاویر مستند و واقعی به نمایش در آمده است.
شاید بتوان به جرات اختراع زیر دریایی ها را یکی از مهم‌ترین اختراعات بشر دانست.
طی صدها سال دریانوردان تنها قادر بودند روی عرشه کشتی‌ها کار کنند. اختراع زیردریایی به انسان اجازه داد تا بتواند به قلمرو موجودات دریای قدم بگذارد و بتواند پرده از اسرار این آبی بیکران بردارد. با کتاب دانشنامه مصور زیردریایی به دنیای این اختراع جریان ساز سفر می‌کنیم.
نگاهی کوتاه به تاریخچه زیر دریایی ها
در زیردریایی‌های اولیه از نیروی دست برای حرکت دادن زیردریایی در اعماق آب کمک می‌گرفتند. در سال 1620 شخص به‌‌نام ون دربل اولین زیردریایی را ساخت که می‌توانست در عمق 5/4 متری قدم بگذارد.
حجم داخل این زیردریایی بسیار کم بود، بطوری که فقط یک نفر می‌توانست داخل آن قرار گیرد و برای حرکت دادن آن در عمق به یک فرد بسیار نیرومند نیاز بود تا بتواند پره‌های جلو و فوقانی را بچرخاند.
درحدود سال 1770، دیود باشنل زیردریایی را طراحی کرد که می‌توانست به کمک دست و پدالهای پایی حرکت کند. حدود 30 سال بعد روبرت فولتون، زیردریایی دیگری ساخت که 3 نفر گنجایش داشت و برای اولین بار، بال‌هایی برای تنظیم عمق در زیردریایی تعبیه شد.
فولتون سپس تلاش کرد تا زیردریایی دیگری با موتور بخار بسازد. مشکل طراحی این موتورها در آن بود که در زیر آب اکسیژن نبود. بنابراین موتوری طراحی شد که ابتدا آب در سطح آب داخل مخزنی با موتور دیزل (با سوخت گازوئیل) داغ و تبدیل به بخار می‌شد، سپس موتور خاموش می‌شد و زیردریایی به داخل آب شیرجه می‌زد و تا وقتی که بخار داخل مخزن سرد نشده بود، زیردریایی می‌توانست با موتور بخار در عمق دریا حرکت کند.
در سال 1860 زیردریایی دیگری طراحی شد که بطور کامل زیر آب نمی‌رفت و از طریق لوله‌ای که به سطح آب راه داشت، اکسیژن را برای سوخت موتور به داخل زیردریایی مکش می‌کرد.
در سال 1904 اولین زیردریایی که با موتور دیزل- الکتریکی کار می‌کرد، در فرانسه ساخته شد. موتورهای دیزل در سطح آب، باطری‌های الکتریکی را شارژ می‌کردند و سپس زیردریایی در آب فرو می‌رفت در این هنگام موتور دیزل خاموش می‌شد و موتور الکتریکی به کمک باطری‌های شارژشده، زیردریایی را حرکت می‌داد.
مشکل این نوع زیردریایی در آنجا بود که اولاً باطری‌ها خیلی بزرگ و سنگین بودند و ثانیاً پس از گذشت چندساعت زیردریایی مجبور بود به سطح آب بیاید تا موتور دیزل روشن شده و باطری‌ها را دوباره شارژ کند. اسید داخل باطری‌ها هم در ترکیب با آب دریا، بخار خطرناک و کشنده‌ای تولید می‌کردند.
درسال 1954 اولین زیردریایی با سوخت هسته‌ای ساخته شد. از مزایای این زیردریایی‌ها، عدم نیاز به هوا است. این نوع زیردریایی‌ها می‌توانند به مدت طولانی (حتی سالها) زیر دریا به مانند و فقط درصورت نیاز به سطح آب بیایند و نیز با سرعت بالای 50 کیلومتر در ساعت در زیر و یا سطح دریا حرکت کنند. در این موتورها، حرارت راکتور از طریق لوله‌های آب به توربین بخار می‌رسد و آن را می‌چرخاند. در نمونه زیردریایی شکل زیر، دو مدار گردش آب طراحی شده است. در مدار اولی، آب در اثر حرارت زیاد (عمل شکافت هسته‌ای) راکتور، به شدت داغ می‌شود و با گردش آب در مدار اولیه محفظه تبدیل هم داغ می شود. سپس محفظه تبدیل ، آب مدار ثانویه را تبدیل به بخار می‌کند و آن را سوی توربین بخار می‌فرستد.
