تکه هایی از یک کل منسجم

آشنایی با کتاب تکه‌هایی از یک کل منسجم

کتاب تکه‌هایی از یک کل منسجم، نوشته پونه مقیمی، روانشناس جوان و فعال در فضای مجازی می‌باشد که در کمتر از یک ماه به چاپ پنجم رسید.
این کتاب که در دسته کتب روانشناسی قرار می‌گیرد، به نقد از سایت booklira.ir، “می توان آن را چکیده‌ای از کتاب های هنر خوب زندگی کردن، هنر شفاف اندیشیدن، شفای زندگی و پروژه شادی در نظر گرفت اما بر خلاف کتاب هاب معمول که نوعی مثبت اندیشی کاذب را توصیه می کنند این کتاب در فضایی کاملا واقع بینانه سیر می کند. کتاب اساسا غیر داستانی است اما ردپای قصه ها و داستان هایی را که نویسنده به قول خود از تجربه بیمارانش گرفته است ،می توان در آن دید. به دلیل استقبال بالایی که از این کتاب صورت گرفت در عرض چند ماه به چاپ پنجم خود رسید. کتاب در نه فصل و حول محور خودشناسی و نگاه به درون نوشته شده است که هر کدام به بخش های کوتاه یک تا سه صفحه ای تقسیم شده اند. از شناساندن بالاترین سطح روابط انسانی شروع می شود و در آخر به تنهایی بشر می رسد، و نشان می دهد که با خودشناسی می توان صمیمیت و روابط پایدارتری را ایچاد نمود. کتاب با واقع نگری از شما می خواهد خودتان را بپذیرید و در نهایت آرامش را بیابید.”

درباره کتاب تکه هایی از یک کل منسجم

نه فصل کتاب تکه هایی از یک کل منسجم، انسجامی ندارد، و شما آزادید تا هر کدام از فصل هارا به انتخاب خود و بدون ترتیب مطالعه کنید همچنین این کتاب که هر فصل آن به بخش‌های کوچک یک تا سه صفحه‌ای تقسیم می شود، دارای فهرست بلند بالایی از یادداشت‌هایی کوتاه است.
این کتاب مانند سایر کتاب های موفقیت و روانشناسی، سخنانی عمیق یا کلیشه‌ای را در بر نمی‌گیرد و با زبانی ساده و لحنی صمیمانه، نوشته شده است.
کتاب تکه هایی از یک کل منسجم با واقع نگری از شما می خواهد خودتان را بپذیرید و در نهایت آرامش را بیابید.

در مقدمه کتاب نقل شده است ” از مراجعین عزیزم سپاسگزارم که اگر تجربۀ حضور آن‌ها نبود، هیچ گاه این کتاب به سرانجام نمی‌رسید. مراجعینی که اجازۀ ورود به دنیای زیبا و رنج کشیدۀ درونشان را دادند و مرا به سخت‌ترین و دردناک‌ترین خاطراتشان بردند…”
در پیشگفتار کتاب نیز آمده است “متن‌های کوتاه این کتاب در طول سه سال نوشته شده است که در دل هر متن، نکته‌ای وجود دارد که ممکن است بتواند بینشی جدید را برای مخاطب به ارمغان آورد. هر متن همچون قطعه‌ای کوتاه است که وقتی در کنار هم قرار می‌گیرند، موسیقی کتاب را واضح و شفاف‌تر می‌کنند.”
در نتیجه، می‌توان دریافت که این کتاب، در گذر زمان و با کنار هم قرار دادن  یادداشت‌های مختلف شکل گرفته و کامل شده و به این خاطر نام کتاب را " تکه هایی از یک کل منسجم" گذاشته است.
درست است که با یک کتاب روانشناسی روبه‌رو هستیم، اما نویسنده با زیرکی، در کنار استفاده از مطالب این علم، قصه هایی را روایت کرده که بر جذابیت کتاب می‌افزاید.
 

“شاید زندگی پیدا کردن بخش‌هایی از خودمان در تکه‌تکه‌هایی از یک کُلِ منسجم است. پیدا کردنی که به‌ اندازه‌ی یک عمر طول می‌کشد.» اگر زندگی را اینگونه ببینیم، هر فرد، هر رخداد و هر رابطه‌ای می‌تواند بخشی از ما را به خودمان بشناساند. از این منظر زندگی کردن متفاوت است. چون ما را با آغوش باز به سمت پذیرش خود و احساساتمان می‌برد. مسئولیت ما را در قبال احساسات، تجربیات و در یک کلام، زندگی را به ما نشان می‌دهد. و آن زمان که مسئولیت زندگی خودمان را به عهده بگیریم و از نقش قربانی بیرون بیاییم، می‌توانیم زندگی را آنگونه که دوست داریم زندگی کنیم.” “ما و جهان خودمان. این موضوع این کتاب است. در کنار پذیرش، ما یاد می‌گیریم که خودمان، شخص اول جهانمان هستیم و باید آن را بسازیم. در این صورت است که یاد می‌گیریم چطور دنیا، خوشبختی و آرامش‌مان را بر پایه حضور یا عدم حضور دیگران بنا نکنیم. می‌فهمیم که چگونه می‌توانیم بعد از هر رنجی، خودمان را تسلی بدهیم و آرامش ببخشیم. رفتن آدم‌ها دیگر دلیل ناراحتی، اندوه و افسردگی ما نیست. اما هر فردی می‌تواند خودش را در یک رابطه کامل کند. بنابراین اگر زمانی به رابطه قدم بگذارد که خودش را پذیرفته باشد و جهانش را ساخته باشد، رابطه سالمی نیز برقرار می‌کند.” “صمیمیت در روابط: همانقدر که قوی و متکی به نفس بودن در زندگی اهمیت دارد، ایجاد و ساخت روابط سالم نیز مهم است. صمیمیت یکی از پایه‌های اصلی یک رابطه سالم است که به افراد کمک می‌کند به سمت شکوفایی و پیشرفت قدم بردارند. در این کتاب از صمیمت صحبت می‌شود. این صمیمیت زمانی به وجود می‌آید که یاد بگیریم با خودمان، انتخاب‌ها، اشتباه‌ها و گذشته‌مان در صلح باشیم.” "ما انتظار داریم کسی باشد، چیزی و یا نیرویی فراتر از ما تا به ما پرواز را بیاموزد، پرواز از فراز دردها و رنج ها. حقیقت این است که قصۀ پرواز یک قصۀ قدیمی شکست خورده است. پرواز هیچ گاه برای ما نبوده و نخواهد بود. پرواز داستان پرندگان است. ما آدم هایی هستیم که بر روی پاهایمان راه می رویم و دنیا را با دست هایمان لمس می کنیم. داستان ما، دیدن و حس کردن و لمس کردن است. با همین بدن و همین ذهن!" "ما برای قبول اینکه باید با بعضی آدم‌ها، موقعیت‌ها و شرایط خداحافظی کنیم، به زمان احتیاج داریم. زمان باید بگذرد. ذهن ما باید هزاران داستان متقاعدکننده بسازد تا آرام‌آرام به لحظۀ خداحافظی نزدیک شویم. به‌هرحال چه تصمیم بگیریم چه همچنان خودمان را معلق نگه داریم، لحظه‌های خداحافظی فرا می‌رسند. امروز اگر نه، چند سال دیگر. حقیقت این است که فرار کردن به ما کمکی نمی‌کند. در خداحافظی‌ها، دردی وجود دارد، دردی پنهان، اصلاً مگر می‌شود خداحافظی دردناک نباشد؟ اگر خیلی وقت است که متوجه شده‌ایم به خداحافظی خاصی نزدیک شده‌ایم بهتر است خودمان را گول نزنیم. بهتر است درد را به رنج تبدیل نکنیم."