تنهایی پر هیاهو: قطع رقعی

چرا باید کتاب تنهایی پرهیاهو را بخوانیم؟

معرفی کتاب تنهایی پرهیاهو

تنهایی پر هیاهو کتابی به قلم بهومیل هرابال می باشد. این کتاب داستان شخصیتی است به نام هانتا است که کار او خمیر کردن کتاب‌ها، دسته های گل و آثار نقاشی است.
هانتا در تمام طول هفته کار می‌کند. نکته جالب در مورد او این است که شخصیتش با کارگران معمولی تفاوت‌های بسیاری دارد. او کتاب‌های نفیس و ارزشمند را با خود به خانه می‌برد و با آن ها زندگی می‌کند.
هرابال علی رغم اخذ مدرک دکترا در رشته حقوق، در شروع جست و جوی شغل از مدرک تحصیلی خود استفاده نکرد و مشاغلی به گفته خودش جنون‌آور را برای خودش انتخاب کرد؛ مشاغلی ساده مثل کارگری، دست‌فروشی و دوره‌گردی و بسته‌بندی کاغذ باطله و شغل‌های پیش پا افتاده‌ای دیگر. شاید به علت همین تجربه‌های متنوع او در شغل‌های متنوعش باشد که در آثارش حس باورپذیری را به ما القا می‌کند. سایت کتاب ابر، به عنوان فروشگاه اینترنتی کتاب، این کتاب فوق‌العاده از هرابال را آماده فروش دارد و به شما پیشنهاد می‌کند.

نقد و  بررسی رمان تنهایی پرهیاهو

زاویه دید اول شخصی که هرابال در کتاب تنهایی پر هیاهو برای بیان داستانش استفاده کرده به عینی و ملموس شدن اتفاقات کتاب به خواننده بسیار کمک می کند. کتاب به نحوی روایت می‌شود که گویی هانتا در حال صحبت کردن با خود شماست.
هرابال در این کتاب روزمرگی را به ساده‌ترین شکلش نشان داده است. روزمرگی که هانتا عاشقش بوده است و وقتی بعد از سی و پنج سال این روزمرگی از او گرفته می‌شود، نمی‌داند باید چه کاری را انجام دهد. در بعضی جاهای کتاب طنزهایی سیاه به کار برده شده که سرشار از اندوه‌هایی هستند که بازی زندگی و انسان را باهم به نمایش می‌گذارند.

شما علاقه‌مندان به کتاب تنهایی پر هیاهو می‌توانید از طریق سایت کتاب ابر، مرجع فروش کتاب، اقدام به خرید کتاب نمایید.

من وقتی چیزی را می خوانم، در واقع نمی‌خوانم. جمله‌ای زیبا را به دهان می‌اندازم و مثل آب نبات می‌مکم، یا مثل لیکوری می‌نوشم، تا آن که اندیشه، مثل الکل، در وجود من حل شود، تا در دلم نفوذ کند و در رگ‌هایم جاری شود و به ریشه هر گلبول خونی برسد. هگل: انسان شریف هرگز به اندازه کافی شریف نیست و هیچ تبهکاری هم تمام و کمال تبهکار نیست.  کیف دستی‌ام پر از کتاب‌هایی است که انتظار دارم همان شب بر من درباره خودم رازهایی را بگشایند که نمی دانم. من می‌توانم به خودم تجمل مطرود بودن را روا بدارم هرچند که هرگز مطرود نیستم، فقط جسما تنها هستم تا بتوانم در تنهایی به سر ببرم که ساکنانش اندیشه‌ها هستند، ‌چونکه من یک آدم بی‌کله ازلی و ابدی هستم و انگار که ازل و ابد از آدم‌هایی مثل من چندان بدشان نمی‌آید.  هر وقت که دستگاه پرسم در آخرین مرحله، کتابهای زیبا را با فشار بیست اتمسفر خرد می کرد، صدای درهم شکستن اسکلت آدمی را می شنیدم و احساس می کردم که دارم جمجمه و استخوان کلاسیک ها را خرد می کنم. کاغذ هم، مثل پنیرِ جا افتاده و شرابِ کهن، هرقدر کهنه تر خوشمزه تر. عمل خلاف بی مجازات نمی ماند و تجاوزهای ما مدام روحمان را می آزارد. نه، آسمان عاطفه نمی شناسد، همچنان که انسان دوپا بویی از عاطفه نبرده است. کتاب تئوری آسمانه ای کانت: در سکوت شبانه، سکوت مطلق شبانه، وقتی که حواس انسان آرام گرفته است، روحی جاودان، به زبانی بی نام با انسان از چیزهایی، از اندیشه هایی سخن می گوید که می فهمی ولی نمی توانی وصف کنی.