23 نفر یا بیست و سه نفر، گروهی از رزمندگان نوجوان ایرانی بودند که در جریان جنگ ایران و عراق در سال 1361 به اسارت نیروهای عراقی درآمدند. این گروه کم سن و سال بین 13 تا 17 سال سن داشتند و اکثراً از تیپ ثارالله کرمان اعزام شده بودند و در اردیبهشت 1361 در مرحله مقدماتی عملیات بیت المقدس در مناطق مختلف جبهه اسیر شدند. صدام حسین پس از آگاهی از این موضوع و دیدن گزارش اسارت قوای ایرانی به دلیل شکست در خرمشهر سعی می‌کند از این ماجرا سوءاستفاده و به نفع خود بهره‌برداری تبلیغاتی نماید و دستور می‌دهد که آنها را از بقیه اسرا جدا کنند و به کاخ وی بیاورند.
در دیداری که این نوجوانان با شخص اول کشور عراق صدام حسین داشتند وی سعی می‌کند تا با ناراحت شدن از این موضوع که اینها کودکانی بیش نیستند که به زور به جنگ فرستاده شدند، با آنها احساس همدردی کند و به دختر کوچکش «حلا» می‌گوید که شاخه گل‌هایی را به آنها بدهد و بعد با آنها عکس یادگاری می‌گیرد و می‌گوید که بزودی با موافقت کمیته بین‌المللی صلیب سرخ آنها را به ایران برمی‌گرداند.
مطبوعات عراق پس از این ماجرا فیلم‌ها و عکس‌هایی از آنها منتشر می‌کنند و در تیتر روزنامه‌های عراق جمله معروف صدام را می‌نویسند: «کل اطفال العالم اطفالنا» همه بچه‌های دنیا بچه‌های ما هستند. این 23 نفر که در موضع انفعالی قرار گرفته بودند اعتصاب غذا می‌کنند تا به جمع دیگر اسیران بازگردند. آنها در نهایت پس از اتفاقات زیادی به خواسته خود می‌رسند ولی تا روز 26 مرداد 1369 در اسارت می‌مانند.
در کنار 23 نفر فردی بود که کمک زیادی کرد تا این بچه‌ها آسیب کمتری ببیند، این مرد که ملاصالح نام داشت به دلیل اصالت عرب خود نقش مترجم را در اردوگاه‌های عراقی داشت و به همین دلیل پس از آزادی از عراق هم به جرم همکاری با رژیم بعث مدتی در زندان به سر برد ولی با پیگیری‌های سید علی‌اکبر ابوترابی‌فرد از اتهامات تبرئه و آزاد شد.
با اقتباس از قصه این 23 نفر فیلم سینمایی در سال 1398 ساخته شد که مورد استقبال خوبی قرار گرفت. بخش‌هایی از حضور حاج قاسم سلیمانی در پشت صحنه این فیلم را می‌توانید در صفحه آپارت کتاب ابر ببینید.
