اَختَرشناسی یا سِتارِه‌شناسی یا نُجوم به علم تحلیل موقعیت، تغییرات، حرکت و ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی ستاره‌ها، سیاره‌ها، دنباله‌دارها، کهکشان‌ها و رویدادهای آسمانی مانند شفق قطبی و تابش زمینهٔ کیهانی گفته می‌شود که خاستگاه آن‌ها بیرون از جو زمین است. نجوم با رشته‌هایی همچون کیهان‌شناسی، فیزیک، شیمی و فیزیکِ حرکت ارتباط تنگاتنگ دارد. اگر فقط ستاره‌ها مطالعه شوند به آن اخترشناسیِ ستاره‌ای گفته می‌شود..
نجوم از قدیمی‌ترین دانش‌های بشری است. اخترشناسان در تمدن‌های اولیهٔ بشری به دقت آسمان شب را بررسی می‌کردند و ابزارهای سادهٔ نجوم از همان ابتدا شناخته‌شده بودند. ولی با اختراع تلسکوپ، تحولی بزرگی در نجوم رقم خورد و دوران اخترشناسی نو آغاز شد. در قرن بیستم رشتهٔ نجوم به دو رشتهٔ اخترشناسی رصدی و اخترشناسی نظری تقسیم گردید. در اخترشناسی رصدی به‌دنبال گردآوری داده‌ها و پردازش آن‌ها و همچنین ساخت و نگهداری ابزارهای اخترشناسی و در اخترشناسی نظری به‌دنبال کسب اطمینان از صحت نتایج به‌دست‌آمده از مدل‌های تحلیلی و تحلیل‌های کامپیوتری هستند. این دو رشته مکمل یکدیگر هستند؛ به این ترتیب که کار اخترشناسی رصدی ارائه شرحی بر رصدها و وظیفه اخترشناسی نظری اثبات عملی نتایج پیش‌بینی‌شده در نظریه‌هاست. با استفاده از یافته‌های اخترشناسی می‌توان نظریه‌های بنیادین فیزیک مانند نظریهٔ نسبیت عام را آزمایش کرد. در طول تاریخ، اخترشناسان نوپا در بسیاری از کشف‌های مهم اخترشناسی نقش داشته‌اند و اخترشناسی یکی از محدود رشته‌هایی است که در آن افراد تازه‌کار نقشی بسیار فعال دارند و مخصوصاً در کشف و مشاهدهٔ پدیده‌های گذرا و محلی امیدوارکننده، ظاهر شده‌اند.
در کتاب دانشنامه مصور نجوم ما با دنیای عظیم ستارگان از نزدیک آشنا می شویم و با مراحل و زحماتی که دانشمندان عرصه اختر شناسی برای درک بهتر دنیای بیکران بالای سر ما انجام میدهند رو به رو می شویم.
کتاب دانشنامه مصور نجوم درک تازه ای از مفهموم نجوم و اختر شناسی برای مخاطب ایجاد می کند و باعث می شود انسان به تعمق بیشتری در دنیای بیکران بالای سرمان بیفتد.
