شاپور بختیار متولد 4 تیر 1293 سیاستمدار ایرانی، دبیرکل سابق حزب ایران، عضو اخراج‌شده جبهه ملی ایران، بنیان‌گذار نهضت مقاومت ملی ایران و آخرین نخست‌وزیر ایران، پیش از انقلاب اسلامی بود. وی در 15 دی 1357 با شاه بر سر نخست‌وزیری به توافق رسید.
پس از پذیرش نخست‌وزیری، در جلسه شورای مرکزی جبهه ملی ایران، اخراج بختیار به دلیل عدم رعایت انضباط سازمانی، زیرپاگذاشتن مصوبات قبلی شورای مرکزی (مبنی بر غیرقانونی‌بودن سلطنت پهلوی) و عدم کسب اجازه از شورای مرکزی جبهه ملی برای ریاست دولت، به رأی گذاشته شد و با رأی اکثریت قاطع اعضا، بختیار از جبهه ملی اخراج شد.
پس از انقلاب بختیار 6 ماه در ایران مخفیانه زندگی کرد و در تیر 1358 به فرانسه گریخت.
در 15 مرداد 1370شاپور بختیار و منشی وی، سروش کتیبه در خانهٔ مسکونی بختیار در حومهٔ پاریس کشته شدند.
