سلوک دینی جلد 11: هنر مردن

معرفی کتاب سلوک دینی جلد یازدهم : هنر مردن

کتاب هنر مردن نیز مانند اکثر کتاب‌های استاد طاهرزاده، قصد به تصویر گرفتن یکی از بحران‌های جهان مدرن را دارد.
در کتاب هنر مردن، کابوس مرگ که در جهان غرب و مدرن، باعث بسیاری از رذالت‌ها و انجام هر عملی اعم از حلال و حرام شده به قلم کشیده شده است.
استاد طاهرزاده بر این باور است که عدم اعتقاد به زندگی و جهان پس از مرگ، نفس اماره غرب و غرب‌زدگان را قدرت بخشیده و به ابعاد عمیق وجودی آن‌ها چنگ انداخته است.
 هنر مردان خدا، همان هنر «خوب‌مردن» است، زیرا تا انسان «مرگ» را درست نشناسد آن‌همه زیبایی در زندگی خود خلق نمی‌نماید، همچنان‌که زشتکاران ابتدا «خوب‌مُردن» را فراموش کردند و چنین زشت زندگی کردند.
«خوب‌مُردن» به آن معنی است که انسان زندگی خود را تا گستره‌ی ابدیت تعریف کند و گرفتار محدوده‌ی دنیا نشود، وگرنه آن‌هایی که در زندگیِ محدود دنیا نشستند و آن‌ها که دویدند، هر دو بی‌بهره ماندند.
«هنر ‌مُردن» به این معنی است که خواستن‌ها، مافوق خواستن‌های دنیایی شود و افق نگاه از دیواره‌های زندگی محدود دنیا فراتر رود تا در حرکتی آرام و با وقار به سوی عالمی ماورای زمان و مکان سیر کنیم و خود را در چنین شرایطی ببینیم.

فهرست کتاب سلوک دینی جلد یازدهم : هنر مردن 

فهرست این کتاب شامل بخشی‌هایی کوتاه با سر فصل‌هایی متعدد می‌باشد :
 ⁃ رهایی از چنگال نفس امّاره
⁃ حاکمیت بر مرگ و زندگی
⁃ مسجد مهمان‌کُش
⁃ ولی بالأخره چه؟!
⁃ ملاک اُنس با حقیقت
⁃ مرگ؛ ادامه‌ی زیباتری از زندگی
⁃ معنی واقعی بصیرت
⁃ تمدن غربی و غفلت از مرگ
⁃ سخت کردن زندگی و مرگ
⁃ آفات رفاه افراطی
⁃ چهره‌ی شفابخشی مرگ
⁃ جایگاه دنیا در آبادانی قیامت
⁃ وقتی زندگی می‌میرد
⁃ مرگ آزاردهنده
⁃ تنها موجودِ مرگ‌اندیش
⁃ زیرک‌ترین مردم
⁃ برکات یاد معاد
⁃ علت سخت‌شدن مرگ

 کتاب هنر مردن یادآور سخن گیرای پیامبر اکرم اسلام (ص) می‌باشد:

“چنان برای دنیا تلاش کن که انگار تا همیشه زنده‌ای و چنان برای آخرت تلاش کن که انگار فردا خواهی مرد”
این کتاب ضمن آگاهی بخشی به انسان درباره مرگ، استدلال‌هایی برای وجود جهان پس از مرگ نیز ارائه می‌کند.
هم‌اکنون می‌توانید کتاب سلوک دینی جلد یازدهم : هنر مردن را از سایت ابربوک تهیه نمایید.

قُلْ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ هَادُوا إِن زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیَاء لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ (1)  بگو ای کسانی که یهودی شده‌اید اگر پندارید که شما دوستان خدایید، نه مردم دیگر پس اگر راست می‌گویید درخواست مرگ کنید.  انبیاء علیهم السلام در مورد مرگ به عنوان ظهور مرحله‌ای از مراحل سیر انسان، نکات بسیار روشنی را به بشریت عرضه داشته‌اند که اگر وحیِ الهی توسط انبیاء در صحنه‌ی فرهنگ بشر ظهور نمی‌کرد، هرگز بشر امکان دستیابی به آن حقایق را نداشت.  به طور کلی احساس فناناپذیربودن انسان چیزی است که همواره در فرهنگ بشری مطرح بوده و عموماً کسی نسبت به آن مناقشه‌ای جدّی ندارد، هر کس با اندک تأملی متوجه می‌شود بدنش در حقیقتِ وی دخالت ندارد و بی بدن هم می‌تواند خود را ادراک کند و لذا به راحتی می‌توان نتیجه گرفت آنچه زوال می‌یابد بدن انسان است و نه نفس و روح او. عمده‌ی هنر بشر به تحلیل درست داشتن نسبت به دو منزل قبل و بعد از مرگ است، به این معنی که در زندگی زمینی که انسان ابتدای زندگی ابدی خود را شروع می‌کند و سپس آن را فرو می‌گذارد و با حیات قیامتی روبه رو می‌شود، چگونه خود و زندگی را تعریف و تحلیل کند که در حیات ابدی با یک «خودِ» بی‌توشه و بی محتوا روبه رو نگردد؟