پدر پولدار پدر بی پول

سال گذشته یک روز شوهرم از دفتر کارش تلفن زد و گفت: »یه نفر به نام رابرت کیوساکی اومده این جا که بد نیست باهاش آشنا بشی. تاجر و سرمایه گذاره و اومده تا برای ثبت یک شرکت آموزشی از ما مجوز بگیره. گمونم همونیه که تو دنبالش می گردی«. آخه چند روز قبل با پسرم در حالی که اندوهگین و سرخورده از مدرسه برگشته بود کل کل کرده بودم و این موضوع ذهنمو مشغول کرده بود. پسرم به من گفته بود»:پولدارها که به خاطر درس خواندن و مدرک گرفتن پولدار نشده اند. مگه مایکل جردن و بکهام درس خوانده اند؟ حتی بیل گیتس رو هم از هاروارد انداختند بیرون، ولی تونست کارخونة مایکروسافت رو راه بیندازه و حالا هم پولدارترین آدم آمریکاست. اون بازیکن بیسبال رو چی می گی که یه وقتی توپ جمع کن بود و حالا سالی چهار میلیون دلار درآمد داره. تازه جالبه که می گن عقل درست و حسابی هم نداره«! بعد از این اتفاق شارون لچر به همراه شوهرش مایک، تحت تعالیم آموزشگاه کیوساکی قرار می گیرند تا بتوانند خلأ نظام آموزشی در آموزش فعالیت های اقتصادی را پر کنند. او اعتقاد دارد اغلب کارگرها پیشرفت نمی کنند چون همان کاری را انجام می دهند که به آن ها آموزش داده شده است و به دنبال یک شغل مطمئن هستند. همین! موضوعی که شاید بیشتر ما به دام آن گرفتار شده ایم. این است که ما وقتیدر سن چهل پنجاه سالگی چشم باز می کنیم، می بینیم آن چیزی که در کودکی از خودمان تصور کرده ایم نشده ایم. بیشتر بچه هایی که در خانواده های متوسط رو به پایین رشد می کنند قدرت ریسک کمتری دارند و دنبال فضاهای محدود اقتصادی هستند.