تجربه و هنر زندگی جلد 8: اعتراف

درباره کتاب اعتراف اثر نویسنده شهیر روسی لئو تالستوی

پرسشی که نمی‌توان به راحتی آن را به فراموشی سپرد و با مرگ هر یک از دوستان و نزدیکانت یا حادثه و رنجی دوباره به سراغت می‌آید و یقه‌ات را می چسبد.
سوال اصلی این است:
«آیا در زندگی من معنایی هست که با مرگ محتومی که در انتظار من است از میان نرود؟»

تولستوی با شرح حال مراحل مختلف زندگی خود ما را بیشتر در مواجهه با این پرسش سخت قرار می‌دهد، از د‌وران کودکی و اعتماد به آموزه‌های خانواده و توجه ویژه به مناسک دینی تا د‌وران جوانی و دوری از مذهب به سیاق هم نسلی‌های تحصیلکرده و ر‌وشنفکر خود و اینکه وجود خدا جز موهومات چیزی نیست و دورانی که او در ا‌وج محبوبیت و معروفیت است و همه چیز روبه راه است و خانواده‌ای تشکیل داده و وقتی انتظارش را ندارد همان پرسش‌ها به سراغش می‌آیند و خواب را از او می گیرند.
اما تولستوی یافتن پاسخ برای این پرسش را رها نمی‌کند و سعی می‌کند با تحقیق و مطالعه راجع به ادیان و زندگی انسان‌ها پاسخی محکم برای این پرسش پیدا کند.

کتاب اعتراف برای چه کسانی مناسب است؟

اگر ذهنتان با سؤالات اساسی درمورد وجود انسان و هستی درگیر است و دنبال جواب آن هستید این کتاب را به شما پیشنهاد می‌دهیم.

اعتراف که از مجموعه تجربه و هنر زندگی نشر گمان است با ترجمه روان و عالی آبتین گلکار چاپ شده است.

دانش عقلی مرا به پذیرش این مطلب سوق داد که زندگی فاقد معناست. زندگی من متوقف شد و می‌خواستم خودم را از بین ببرم. با نگریستن به مردم، به کل نوع بشر، می‌دیدم مردم زندگی می‌کنند و تاکید می‌کنند که از معنای زندگی خبر دارند. آنگاه روی گرداندم و به خود نگریستم: من فقط تا زمانی زندگی می‌کردم که از معنای زندگی خبر داشتم و همانند دیگر انسان‌ها این ایمان مذهبی بود که معنای زندگی و امکان زندگی را به من میداد. سپس به مردم کشورهای دیگر نگریستم، به معاصران خودم و آنان که رخت از این جهان برکشیده بودند، همه جا یک منظره واحد می‌دیدم. هرجا زندگی هست، مذهب هم هست و از زمانی که نوع بشر وجود داشته است، امکان زندگی را فراهم آورده است؛ و شاخصه های اصلی مذهب همیشه و همه جا شاخصه های واحدی بوده اند. هر دینی هر پاسخی به هرکس بدهد، این پاسخ به وجود متناهی انسان،معنایی نامتناهی میدهد: معنایی که با رنج و محرومیت و مرگ از میان نمیرود. یعنی فقط در دین میتوان معنا و امکان زندگی را یافت. دریافتم دین در اساسی ترین معنایش، فقط "تجلی نادیدنی ها" و غیره نیست، مکاشفه نیست (مکاشفه فقط توصیف یکی از نشان‌های دین است)، دین فقط رابطه انسان با خدا نیست، یا پذیرش آنچه به ما گفته می‌شود، دین یعنی شناخت زندگی بشر، که در نتیجه آن، انسان خودش را از بین نمی‌برد، بلکه زندگی میکند. ایمان نیروی زندگی است.