پی گیر اخبار نباشید

معرفی کتاب پیگیر اخبار نباشید

رولف دوبلی از سال 2010 شنیدن و دنبال کردن اخبار را ترک کرده است. او در فصل‌های ابتدایی کتابش شرح می‌دهد که چگونه بدون آگاهی و در واقع ناخودآگاه، به اخبار اعتیاد داشته و از مضرات نامحسوس آن بی‌خبر بوده. او این موفقیت را با یک برنامه‌ی یک ماهه آغاز کرده بود و از آن به عنوان یک دوره‌ی سی روزه‌ی سخت و طاقت‌فرسا یاد می‌کند.
او می‌گوید:  پس از سی روز به یک نقطه‌ی عطف مهم خواهید رسید: درمی‌یابید که به رغم دوری جستن از اخبار، هیچ اطلاعات به درد بخوری را از دست نداده‌اید. همان طور که در آینده چیزی از دست نخواهید داد. اگر اتفاق واقعا مهمی رخ دهد از طریق رسانه‌های تخصصی، دوستانتان، خانواده یا کسی که با او هم صحبت هستید، در جریان قرار خواهید گرفت. وقتی با دوستان‌تان قرار می‌گذارید، از آنها بپرسید آیا اتفاق مهمی در دنیا رخ داده یا نه. این سوال بسیار خوبی برای آغاز گفت وگو خواهد بود. پاسخ معمول آن‌ها چیست؟ «نه راستش، نه.»
 همچنین او در ابتدای کتاب، چگونگی شکل گرفتن ایده نوشتن کتاب پیگیر اخبار نباشید را به قلم می‌کشد.
وی هنگامی که برای سخنرانی درباره کتاب هنر شفاف اندیشیدن به خبرگزاری گاردین دعوت شده بود، استدلال‌های خوب و متقاعدکننده‌ای در مورد این کتاب آماده کرده بود ولی آلن راسبریجر بر خلاف انتظاری که داشت از او خواست در مورد مقاله اخیری که در وبلاگ خود منتشر کرده بود، صحبت کند.
رولف دوبلی با بیان کردن مضرات اخبار برای افراد کلیدی رسانه، باعث شد تا آنها جلسه را ترک کنند.
همانجا بود که ایده نوشتن این کتاب به رولف رسید.
 در کتاب پیگیر اخبار نباشید، نویسنده به نقد اخبار و نقشی که در زندگی افراد می‌گذارد، پرداخته و همچنین دلایلی برای عدم توجه به اخبار بیان کرده.
اون ضمن ارائه تحقیقات خود در مورد تأثیر خواندن اخبار به بیان نکاتی در مورد چگونگی از بین بردن این عادت نیز پرداخته است.
بسیاری معتقدند که در دنیای امروز اخبار به جای اینکه سرگرمی مفیدی برای بشر باشد، قاتل آرامش آنان شده و روی سلامت روان انسان‌ها تاثیر می‌گذارد.  به همین خاطر رولف دوبلی قصد دارد تا مخاطب خود را از شر این قاتل خطرناک رها کند.
اخبار بر روی زندگی و آرامش روانی افراد تاثیری فوق‌العاده شدید و‌ منفی دارد، به طوری که می‌تواند باعث مختل شدن زندگی آن‌ها بشود و از لحاظ روانی بر روی افراد تاثیر بگذارد. 
در حال حاضر اعتیاد به دنبال کردن اخبار آنچنان فراگیر شده که رهایی از آن چندان کار آسانی نخواهد بود.
 کتاب پیگیر اخبار نباشید، پس از انتشار خود در سال 2019 مخاطبین زیادی پیدا کرد، اما بر اساس محتوای خود، نقدها و نظرات منفی زیادی نیز از سوی رسانه‌های مختلف دریافت کرد که همین امر موجب محبوب و معروف‌تر شدن این اثر در سطح جهانی شد.

همچنین عادل فردوسی‌پور، مترجم کتاب پیگیر اخبار نباشید، می‌گوید :

“اگر چون من به بیماری خوره خبری مبتلا شده باشید، خواندن این کتاب پیشنهاد خوبی به نظر می‌رسد! شاید در نگاه اول عجیب باشد آدمی اهل رسانه، کتابی را ترجمه کند که توصیه‌اش را ساده و محکم در عنوان خود جای داده: پی‌گیر اخبار نباشید! همچنان برای خودم هم عجیب مانده!… گرچه در پایان ترجمه این کتاب متحول نشدم، دست‌کم انگیزه‌هایم در پی‌گیری خوره‌مانند اخبار سست‌تر شد.”

برخی دیگر نیز در تقدیر از این اثر، چنین نوشته‌اند :

 ⁃ کاریسپاندنت :
«کم‌تر نوشته‌ای به اندازه‌ی این اثر رولف دوبلی زندگی مرا متحول کرده است. در این کتاب، او کاستی‌های شیوه‌ی خبر خواندن هرروزه‌ی ما را آشکار می‌کند.»
 ⁃کریستوف فرانتس، مدیرعامل سابق لوفت هانزا :
«رولف دوبلی خوراک مفصلی برای ذهن ما تدارک دیده و قلمش رسا، گیرا، جذاب و درخشان است.»
⁃ سیدنی مورنینگ هرالد
«کتابی چالش‌برانگیز که می‌تواند نشان دهنده‌ی مسیر آینده‌ی روزنامه‌نگاری باشد.»
 این کتاب هدیه‌ای به ذهن آشفته کسانی‌است که در امواج پیگیری اخبار، دست و پا می‌زنند و نمی‌خواهند که غرق شوند.
هم‌اکنون می‌توانید کتاب پیگیر اخبار تباشید را از سایت ابربوک تهیه کنید.

“شبه دانش، خلاقیت ما را سرکوب می‌کند. این یکی از دلایلی است که ریاضی‌دانان؛ نویسندگان، آهنگسازان و کارآفرینان اغلب در جوانی به خلاقانه‌ترین دستاوردهایشان می‌رسند. ذهن‌شان می‌تواند آزادانه در فضای وسیع و بکری پرسه بزند و ایده‌های نویی را خلق و دنبال کند. من حتی یک فرد خلاق را هم نمی‌شناسم که معتاد به اخبار باشد؛ هیچ نویسنده، آهنگساز، ریاضی‌دان، فیزیک‌دان، دانشمند، موسیقی‌دان، معمار و نقاشی چنین نیست. از طرف دیگر، اشخاص بی‌‌نهایت غیرخلاقی را سراغ دارم که حجم عظیمی از اخبار را مصرف می‌کنند. چرا این گونه است؟ فارغ از این که سوال یا مشکل یا مسئولیت پیش رویتان چه باشد، اولین ایده‌ای که به ذهنتان خطور می‌کند معمولا همانی است که قبل‌تر جایی به گوش‌تان خورده است. ایده‌های اولیه به ندرت خلاقانه‌اند. به همین دلیل، قبل از این ‌که کتاب یا مقاله‌ی بلندی بخوانم، چند دقیقه وقت می‌گذارم و خودم را وادار می‌کنم تا در حوزه‌ی بحث، افکار خاص خودم را داشته باشم. کار پرزحمت اما ارزشمندی است چون می‌دانم به محض آن ‌که شروع به خواندن کنم، افکار نویسنده مغزم را پر خواهد کرد و امکان پروراندن افکار و ایده‌های شخصی را از من خواهد گرفت. اما اگر پس از تأملات شخصی، رفته رفته در کتاب غوطه ور شوم، آنگاه می‌توانم افکار نویسنده را با دیدگاه‌های خودم مقایسه کنم. گاهی همخوانی دارند، گاهی خیر، آن چه ضرورت دارد تبدیل تجربه‌ی مطالعه به یک گفت‌وگوی ذهنی با نویسنده است. این ترفند در مواجهه با کتاب‌ها و مقالات بلند، بسیار کارآمد است اما برای اخبار این طور نیست. اخبار دقیقا با این نیت طراحی شده‌اند که نتوانید افکار خود را بپرورانید. پیش از آن‌که از خانه‌ی اول جلوتر بروید، مات می‌شوید. خبرها خلاصه، پُرزرق و برق، پرشتاب و بی‌اندازه ساده سازی شده‌اند. یعنی خوراکی ایده‌آل برای مصرف بدون فکر”