خاندان اقبال پیشینه طولانی و درخور توجهی ندارد. «حاجی‌میرزا ابوتراب مقبل السلطنه»، مهم‌ترین عضو این خاندان است. خاندان اقبال، در دوره قاجارها، شان و اعتبار شایانی نداشت و فقط به دنبال وقوع کودتای سوم اسفند و حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم میرزا ابوتراب از شخص رضاشاه و در نهایت سلسله پهلوی، موجبات ترقی و پیشرفت این خاندان در عرصه سیاسی، اداری و اقتصادی کشور فراهم شد. حضور مداوم «علی اقبال» در مجلس شورای ملی دوره رضاشاه و هم‌چنین «دکتر منوچهر اقبال» که از دوره سلطنت رضاشاه مورد عنایت او بود و با آغاز سلطنت محمدرضاشاه، بارها مقام وزارت یافت و حتی به مقام نخست‌وزیری رسید، حاکی از آن بود که شخص رضاشاه و به تبع آن محمدرضاشاه از عملکرد دو موضع خاندان اقبال در قبال سلسله پهلوی رضایت خاطری تام داشتند . کتاب پیش رو بر آن است تا با دیدگاهی تحلیلی-تاریخی روند شکل گیری و اهمیت یافتن خاندان اقبال را در واپسین سالهای عمر سلسله قاجاریه و اوایل قدرتیابی و سلطنت رضاشاه پهلوی مورد بررسی و مطالعه قرار داده و با ارزیابی تاریخی زندگی عمدتا سیاسی اعضای مهمتر این خاندان گوشه هایی از دلایل نام آور شدن آن خاندان در دوره پهلوی را بیان دارد.
