«سواری روی دریاچه» نه یک تراژدیست، نه یک کمدی و نه یک فارس. نه آموزنده است نه سرگرمی برای عموم. تجسمیست از همهٔ این نوعها در معادلهایش در جامعه که از طریق آسیبپذیری، مصائب، سنگدلی، و بیقیدی آدمهائی که بازیگر این نمایشنامه هستند قابل درک و نیز پیچیده شده است.
