این انقلاب کاملا برخلاف انقلاب‌های سیاسی و اقتصادی شناخته‌شده‌تر، تقریباً بی‌سروصدا پیش می‌رود و کسی متوجه آن نیست. صحنه‌های خروشان این انقلاب، عاری از هرگونه انفجار پرهیاهوی عمومی، محدود به خلوت اتاق خواب است و فقط افراد درگیر آن هستند. این انقلاب بی‌آنکه حوادثی شگرف و بزرگ را در سطحی کلان در دربرگیرد، فاقد هرگونه جنگ داخلی، مبارزه طبقاتی و خونریزی است؛ هیچ ارتش انقلابی در کار نیست تا علیه دشمنانش بجنگد؛ تلاشی برای سرنگونی دولت‌ها صورت نمی‌دهد؛ رهبر کبیری ندارد؛ هیچ قهرمانی آن را برنامه‌ریزی نمی‌کند و پولیت برویی آن را هدایت نمی‌کند. این انقلاب را میلیون‌ها نفر، هرکدام به سهم خودشان، بدون برنامه یا سازمانی به پیش می‌برند، هرگز به‌مثابه یک انقلاب، در صفحات اول مطبوعات یا در رادیو و تلویزیون به آن اهمیت نداده‌اند. نام آن، انقلاب جنسی است.
