سرگذشت دیوید کاپرفیلد

معرفی کتاب  سرگذشت دیوید کاپرفیلد

کتاب دیوید کاپرفیلد (David Copper field) را می‌توان معروف‌ترین رمان چارلز دیکنز (Charles Dickens) در نظر گرفت. این رمان با کودکی دیوید که کودک مورد علاقۀ خود چارلز دیکنز نیز هست؛ شروع شده و تا دوره‌ی میان سالی او ادامه می‌یابد. تا انتهای معرفی کتاب دیوید کاپرفیلد با تازه‌های کتاب ابر بوک همراه باشید.
خرید کتاب دیوید کاپرفیلد در مرجع کتاب ابر بوک امکان پذیر است.

 خلاصه کتاب سرگذشت      دیوید کاپرفیلد

داستان با تولد دیوید شروع می‌شود. دیوید قبل از تولد، پدرش را از دست داده و حالا مادرش دست‌تنها و بدون پول باید او را بزرگ کند. مادر دیوید کورسوی امیدی به کمک و حمایت عمه‌ی سالخورده‌ی دیوید دارد. ولی عمه‌خانم که انتظار فرزند دختر را داشته از کمک به دیوید سرباز می‌زند. مادر دیوید ناچار با کمک صاحب‌خانه‌اش دیوید را بزرگ می‌کند.
چند سالی می‌گذرد که مادر دیوید فریب مردی بداخلاق و بددهن را می‌خورد و با او ازدواج می‌کند. به محض ازدواج آن‌دو، مرد با خواهرش به خانه‌ی پدری دیوید نقل مکان می‌کنند و هیچ فرصتی را برای آزار و اذیت مادر دیوید از دست نمی‌دهند. در یکی از این آزارها دیوید مداخله می‌کند تا از مادرش حمایت کند و همین بهانه‌ای می‌شود تا دیوید را به یک مدرسه‌ی شبانه‌روزی بفرستند و شرش را کم کنند.

مدیر سخت‌گیر مدرسه، شب‌وروز دیوید را تیره کرده و مدام او را تنبیه بدنی می‌کند. تنها دلخوشی دیوید در این دوره، دوست‌های خوب او در مدرسه هستند. وقتی که مدرسه تمام می‌شود، پدرخوانده‌اش او را برای کار به لندن می‌فرستد. استقرار دیوید در لندن فصلی جدید در زندگی اوست. او در لندن با اشخاص مختلفی آشنا شده و پایش به ماجراهای جورواجوری باز می‌شود. مشکلات مالی، پدرخوانده‌ی مزاحم، عشق و زندگی زناشویی از فرازونشیب‌های روزگار دیوید جوان است.

هم‌اکنون می‌توانید کتاب سرگذشت دیوید کاپرفیلد را از سایت ابر‌بوک تهیه کنید.

عمه‌ام یک موقعی پدرم را خیلی دوست داشت، ولی وقتی پدرم، به قول او با یک عروسک مومی (مادرم) ازدواج کرد، خیلی به عمه‌ام برخورد. البته عمه‌ام اصلا مادرم را ندیده بود ولی می‌دانست که مادرم هنوز بیست سالش هم نشده، در حالی که سن پدرم دو برادر مادرم بود. از آن به بعد، خانم بتسی دیگر پدرم را ندید. بله! در آن بعد از ظهر، بعد از ظهری که من با اجازه‌ی شما اسمش را جمعه‌ی پرحادثه می‌گذرام، وضع به این ترتیب بود: مادرم کنار بخاری دیواری نشسته بود. حالش بد بود و خیلی غمگین، با چشمانی پر از اشک، به آتش نگاه می‌کرد و با ناامیدی به سرنوشت خود و نوزاد یتیم و غریبی که در شکمش بود، فکر می‌کرد. چون در آن بعد از ظهر توفانی، حتی مطمئن نبود از زایمانی که در پیش دارد، جان سالم به در می‌برد یا نه. اما وقتی سرش را بلند کرد تا اشک‌هایش را پاک کند، از پشت پنجره‌ی روبه‌رو، زن غریبه‌ای را دید که به طرف باغ می‌آید. وقتی دوباره نگاه کرد، مطمئن شد که زن، عمه‌ام خانم بتسی است. چون قیافه‌اش چنان جدی و خونسرد و رفتارش چنان خشک بود که کسی غیر از او نمی‌توانست باشد. بعد هم وقتی به خانه رسید، به جای اینکه زنگ بزند، بینی‌اش را چنان به شیشه‌ی پنجره فشار داد که دماغش کاملا پخ و سفید شد و بعد هم‌چنان به طرف مادرم چرخید و اخم کرد که مطمئن هستم به دنیا آمدنم را در آن روز جمعه، مدیون عمه‌ام هستم!