معرفی کتاب روزشمار انقلاب اسلامی

مجموعه «روزشمار انقلاب اسلامی» به گزارش وقایع انقلاب اسلامی ایران، از اول فروردین سال 1356 تا 22 بهمن 1357 می‌پردازد.

در مجموعه کتب روزشمار انقلاب اسلامی، ابتدای توصیف هر واقعه، تاریخ شمسی، میلادی و قمری آن درج شده است و در ادامه عناوین اخبار مربوط به آن  آمده سپس متن اخبار قرارگرفته است.  
همچنین در پانوشت‌ها هم علاوه بر ذکر منبع هر خبر، برخی از سایر اخبار مربوطه، سازمان‌ها، اشخاص و احزاب روایت شده‌اند.

نشریات آن دوره و نشریات بعد از انقلاب اسلامی که به حوادث آن زمان پرداخته بودند، کتاب‌هایی که در رابطه با تحولات دوره انقلای در داخل و خارج از کشور منتشر شده اند، بولتن‌های عادی و محرمانه خبرگزاری پارس و بولتن محرمانه رادیو و تلوزیون ملی، اسناد مراکز امنیتی و انتظامی مثل ساواک، ژاندارمری و شهربانی و فرمانداری‌های نظامی مناطق مختلف و همچنین خاطرات افراد حاضر در این وقایع، منابع این کتاب را تشکیل می‌دهند.
همچنین برای منعکس کردن نقد‌ها و توضیحات اجنبیان بر انقلاب اسلامی ایران  اقتباساتی از کتب و نشریات خارجی نیز گرفته شده است.
 تعداد منابع مورد استفاده در این مجموعه به‌طور کل بیش از دویست نشریه داخلی و خارجی و هزاروپانصد کتاب چاپ داخل و خارج است.

 نویسنده برای دستیابی به منابع این مجموعه از آرشیو مراکزی مانند کتابخانه ملی ایران، کتابخانه مجلس شورای اسلامی، کتابخانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کتابخانه وزارت امور خارجه، کتابخانه حوزه هنری، کتابخانه تخصصی انقلاب اسلامی و تاریخ معاصر، بایگانی واحدهای تدوین تاریخ انقلاب اسلامی، پژوهش‌های بین المللی، فرهنگ ناموران معاصر ایران، تاریخ شفاهی (دفتر ادبیات انقلاب اسلامی)، بایگانی سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی، بایگانی موسسه اطلاعات، مرکز آمار و اطلاعات بنیاد شهید و امور ایثارگران، بایگانی سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی، و ...استفاده کرده است.

مجموعه کتاب های روزشمار انقلاب اسلامی، با هدف شرح و توضیح وقایع دوران انقلاب در ایران، مخاطب را به خوبی با شرایط آن آشنا کرده و اطلاعاتی مفید ارائه می‌کند.

مجموعه کتاب‌های روزشمار انقلاب، از جمله کتب راهنمای تاریخ معاصر ایران است که کمک خوبی برای افراد علاقمند و متخصص در حوزه تاریخ می‌باشد.
 

“رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر تداوم انقلاب و پشتیبانی از دولت موقت نوشتند: «من اعلام می‌کنم که موافقت کردن با این دولتی که ما فراهم آوردیم، تکلیف شرعی همه است و مخالفت کردن بر همه محرم است. ما اعلام می‌کنیم که خدمت کردن به این دولت طاغوتی، خدمت به طاغوت است، خدمت به کفر و شرک است. نباید خدمت بکنید. خدمت به اجانب است. نباید خدمت به اینها بکنید.» این پیام امام خمینی با عناوین موافقت با دولت بازرگان تکلیف شرعی است»، «ملت حرف خود را دیگر با چه زبانی بگوید؟» و «ما می‌خواهیم مملکت آرامش داشته باشد» در روزنامه‌های اطلاعات، کیهان و آیندگان انعکاس یافت. دوم، رهبری مردم در داخل کشور: امام خمینی در دیدار با گروهی از قضات و وکلای دادگستری در سخنانی ایجاد تفرقه بین اقشار ملت را، توطئه استعمار دانستند. رهبر انقلاب اسلامی درباره «آمال ملت ایران» فرمودند: «این ملت الان ایستاده است و می‌گوید ما می‌خواهیم آزاد باشیم. این یکی از حقوق بشر است، که همه عالم این معنا را قائلند و می‌گویند ما می‌خواهیم مستقل باشیم.» امام خمینی سپس خواستار بسیج همگانی برای یاری نهضت شدند و تأکید کردند که آن‌ها رفته‌اند و یک مملکت خراب برای ما باقی گذاشته اند؛ هرجا دست بگذارید فساد هست؛ الان باید همه کمک کنند تا نهضت به نتیجه برسد”“مردم در روزهای 18 و 19 بهمن 1357 به فرمان امام خمینی در شهرهای گوناگون کشور در حمایت از نخست وزیری مهدی بازرگان دست به تظاهرات گسترده زدند. امام خمینی چنین از مردم تشکر کردند: «از این اجتماع عظیم ملت ایران در این روز که برای پشتیبانی از دولت جناب مهندس بازرگان، که دولت شرعی و دولت امام زمان - سلام الله علیه - است، تشکر می‌کنم. باید همه خبرگزاری‌ها بدانند که این اجتماع عظیمی که در ایران، از مرکز گرفته تا آخر، شهرستان‌ها و قصبات، برای پشتیبانی از این دولت بوده است، این کافی است برای جواب آن‌ها که گفته می‌شود و می‌گویند: «باید ملت بگوید.» ملت با چه زبانی بگوید؟ ملت فریاد می‌زند! ملت چندین وقت است، چندین سال است که در این اموری که دارد، فریاد می‌زند. امروز هم با فریادها، با شعارها پشتیبانی خودشان را از دولت اسلامی اعلام کردند، و اظهار تنفر از مخالفین کردند.»”