عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست: مواجهه با اندوه و فقدان در فرهنگی که این ها را بر نمی تابد

معرفی کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست 

کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست (It's OK That You're Not Ok) نوشته مگان دیواین (Megan Devine)، نگرش جدیدی برای مواجهه با سوگ معرفی می‌کند. کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست، مسیری برای بازنگری در رابطه‌مان با سوگ ارائه می‌دهد و خوانندگان را تشویق می‌کند سوگشان را واکنشی طبیعی به مرگ و فقدان ببینند، نه وضعیتی نابه‌جا که نیاز به تغییر دارد. با تغییر تمرکز از سوگ به عنوان مشکلی که باید حل شود، به تجربه‌ای که باید بر آن مرهم گذاشته شود، به خواننده چیزی را می‌دهیم که بیش از همه برای خودمان می‌خواهیم: درک، محبت، اعتبار و راه‌حلی از طریق درد. برای تهیه کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست به سایت ابر بوک مراجعه کنید.

درباره‌ی کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست

کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست نوشته‌ی مگان دیواین به موضوع از دست دادن عزیزان و چگونگی رویارویی با آن می‌پردازد. این کتاب باعث می‌شود تا نسبت به عشق، فقدان و دل‌شکستگی تجدید نظر کنید.
 این نگرش جدید را نه استاد دانشگاهی که خودش را در دفتر کارش زندانی کرده و سوگ را مورد مطالعه قرار داده است، بلکه کسی که خودش در غم و اندوه زندگی کرده ارائه می‌دهد. مگان می‌گوید: «زمانی بوده که روی زمین به خودم پیچیده‌ام و زوزه کشیده‌ام، نمی‌توانستم غذا بخورم یا بخوابم و بیشتر از چند دقیقه تحمل خارج شدن از خانه را نداشته‌ام. من با جنبه‌های فیزیکی سوگ (از دست دادن حافظه، تغییر شناختی و اضطراب) دست و پنجه نرم کرده‌ام و ابزارهایی برای تسکینشان یافته‌ام. با ترکیبی از مهارت‌های بالینی و تجربه‌ام، تفاوت بین «رفع درد» و «مرهم گذاشتن بر درد» را یاد گرفته‌ام. امّا این کتاب فقط برای دردمندان نیست؛ این کتاب می‌خواهد وضعیت را برای اطرافیان آن‌ها هم بهتر کند. بعضی از مسائل قابل حل نیست. آنها فقط می‌توانند حمل شوند. در کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست، "مگان دیواین" رویکرد عمیق و جدیدی را برای تجربه غم و اندوه و نحوه‌ی کمک به دیگران که این فاجعه را متحمل شده‌اند، ارائه می دهد. "مگان دیواین" با داشتن غم و اندوه از هر دو طرف - هم به عنوان یک درمانگر و هم به عنوان یک زن که شاهد غرق شدن تصادفی همسر خود بود - با بینشی عمیق در خصوص حقایق ناگفته‌ی از دست دادن، عشق و شفابخشی می‌نویسد. او برای هدف از پیش تعیین شده فرهنگی بشر برای بازگشت به زندگی عادی "شاد"، جایگزین آن را با یک مسیر میانی بسیار سالم‌تر پیشنهاد می دهد، راه دیگری که ما را به زندگی کردن در کنار غم و اندوه دعوت می کند تا اینکه به دنبال غلبه بر آن باشیم.

چرا کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست را بخوانیم

در این کتاب،"مگان دیواین" داستان‌ها، تحقیقات، نکات زندگی و شیوه‌های خلاقانه‌ای را ارائه می‌دهد تا ما را از طریق تجربه‌ای که همه‌ی ما باید با آن روبه‌رو شویم راهنمایی کند. با راهنمایی‌های کاربردی "مگان"، یاد خواهید گرفت:
- چرا توصیه‌ها و معالجه‌ی پزشکان اینقدر زود به پایان خود می‌رسد و این باعث غم و اندوه سخت‌تر افراد می‌شود.
-چگونگی به چالش کشیدن اسطوره‌های اندوه. کنار گذاشتن مراحل، جدول زمانی و ایده آل‌های غیرواقعی درباره‌ی چگونگی آشکار شدن غم و اندوه - به ما اجازه می‌دهد به جای پنداشتن آن به عنوان یک مشکل و به دنبال راه حل بودن، آن را به عنوان یک رمز و راز قبول کنیم.
-راهنمایی‌های عملی برای مدیریت استرس، بهبود خواب و کاهش اضطراب بدون تلاش برای "رفع" آن.
بسیاری از افرادی که متحمل ضرر شده‌اند، کسانی هستند که می‌خواهند اندوه را حل کنند، اما درباره‌ی قضاوت، عزل و سوء تفاهم قرار گرفته اند. "مگان دیواین" می‌نویسد: "غم و اندوه چون عشق دیگر نیازی به راه حل ندارد."کتاب عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست، کتابی برای افراد اندوهگین، کسانی که آنها را دوست دارند و همه‌ی کسانی که به دنبال دوست داشتن خود و دیگران هستند مناسب است و ابر بوک تهیه آن را به علاقه‌مندان پیشنهاد می‌کند.

سوگ هیچ ایرادی ندارد. سوگ‌‌ امتداد طبیعیِ عشق است، پاسخی سالم و عاقلانه به فقدان. اینکه سوگ حس بدی به همراه دارد باعث نمی‌شود بد باشد. اینکه شما احساس می‌کنید دیوانه شده‌اید دلیل نمی‌شود دیوانه باشید. زندگیِ روزمره سوگ و فقدان‌های زیادی را بر ما تحمیل می‌کند. هنوز کارهای انجام نشده‌ی بسیاری وجود دارد در راستای شنیده شدنِ صدای هرکدام از ما، درراستای ارزش‌دهی و احترام به رنجی که در قلب‌هایمان داریم و فقدان‌هایی که با آن مواجه می‌شویم. منتها بحث این کتاب درمورد فقدان‌های عادیِ روزمره نیست. هر سوگی که بر دوش می‌کشید مهم است بپذیرید که چقدر بد است، چقدر سخت است. واقعاً هراسناک و وحشت‌انگیز است و دوام آوردن در آن غیرممکن. وقتی کسی که دوستش داشتید به‌تازگی فوت کرده، چه اهمیتی دارد که الگوهای فرهنگیِ سوگواریِ ما معیوب است؟ آخر چه کسی اهمیت می‌دهد؟ این مسئله به شما مربوط می‌شود، نه کس دیگری.