آب هرگز نمی میرد: خاطرات سردار شهید میرزا محمد سلگی فرمانده گردان 152 حضرت اباالفضل

معرفی کتاب آب هرگز نمی‌میرد

حمید حسام نویسنده کتاب آب هرگز نمی‌میرد به بیان تاریخ شفاهی دفاع مقدس پرداخته است و این کار را در خلال روایت خاطرات یکی از فرماندهان لشکر 32 انصارالحسین، میرزامحمد سلگی، انجام داده است. نویسنده روایت خود را از بدو تولد میرزامحمد سلگی آغاز کرده است تا مخاطب را بیشتر با شرایط زندگی او، خانواده و اندیشه‌هایش آشنا کند. حاج میرزا در کودکی برای کمک به پدرش تحصیل را رها می‌کند و به کشاورزی روی می‌آورد و پیشه‌ی پدر را دنبال می‌کند. او در نوجوانی با هدف زندگی بهتر همراه با برادر بزرگترش برای کار راهی تهران می‌شود و با دنیایی جدید آشنا می‌شود. در فصل‌های پیش از آغاز جنگ ما با خانواده‌ی این شخصیت آشنایی پیدا می‌کنیم و عکس‌هایی هم که در پایان هر فصل درباره‌ی شخصیت‌ها و مکان‌ها وجود دارد به جذابیت و اعتبار روایت می‌افزاید.

درباره میرزا محمد سلگی شخصیت داستان

دوران دفاع مقدس 8 سال طول کشید و سال‌ها از آن روزها می‌گذرد، اما نه تنها دور نیست بلکه نزدیک‌تر هم می‌شود، با گفتن و روایت خاطرات آدم‌هایش، مردمانی سخت‌کوش و نرم‌دل. یکی از آن‌ها، جانباز میرزا محمد سلگی بود. دوران حضور این جانباز سرافراز در دفاع مقدس دورانی سخت و طاقت‌فرسا بود.
او در مقام فرماندهی گردان 152 حضرت اباالفضل و در لشکر انصارالحسین (علیهم‌السلام) همدان خدمت می‌کرد. وی از 22 سالگی در جبهه‌های غرب و جنوب جنگ تحمیلی حضور یافت و در این مدت پنج بار مجروح شد که در آخرین مجروحیت هر دو پای خود را از دست داد و هم‌چنین از ناحیه پهلو و دست چپ هم آسیب دید. بی‌شک مرور حوادث جنگ تحمیلی از دریچه نگاه میرزا محمد، می‌تواند ما را بیش از پیش به زیبایی‌های آن تابلوی نقاشی نزدیک‌تر کند.

کتاب های مشابه با کتاب آب هرگز نمی‌میرد

کتاب رفیق مثل رسول
کتاب همه سیزده سالگی‌ام
کتاب آن بیست و سه نفر
کتاب هفت روز آخر

کتاب آب هرگز نمی‌میرد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب آب هرگز نمی‌میرد تنها روایت زندگی یک فرد نیست بلکه مرور مشاهدات این فرد از جنگ‌ها، استراتژی‌های جنگی و سرنوشت سایر هم‌رزمان میرزامحمد سلگی است که در فصل‌های گوناگون کتاب با آن‌ها آشنا می‌شوید. خواندن کتاب آب هرگز نمی‌میرد و مرور خاطرات میرزامحمد را به تمام علاقه‌مندان به آثار دوران دفاع مقدس و جنگ، پیشنهاد می‌کنیم.
 هم‌اکنون می‌توانید کتاب آب هرگز نمی‌میرد را از سایت ابربوک تهیه نمایید.

اردیبهشت ماه سال 1363، به انصار الحسین ابلاغ شد که به جنوب برود. این اولین حضور تیپ ما در جنوب بود. گردان حضرت اباالفضل، پس از عملیات، دوباره سازماندهی شد و نیروی جدید گرفت. بهترین خبر در این مقطع اعلام آمادگی حاج رضا زرگری برای پیوستن به گردان بود. از این خبر بسیار خوشحال شدم البتّه با تمام علاقه و ارادت به او، خجالت می‌کشیدم که در گردان حضرت اباالفضل به عنوان جانشین گردان کار کند. حاج رضا در عملیات مسلم بن عقیل فرمانده گردان و من فرمانده گروهان بودم. هر چه بود، من آمدن او را به حساب ارادت به نام مقدس سقای کربلا گذاشتم و با خودم عهد کردم که هیچگاه از جایگاه فرماندهی با او صحبت نکنم و حُرمت او را مثل یک برادر پاس بدارم. به ویژه وقتی شنیدم که با اصرار، فرمانده تیپ را متقاعد کرده که به گردان بیاید، در چشم و دلم بیشتر از گذشته بزرگ شد. با آمدن آقای زرگری، احساس کردم جای خالی همه شهدای گردان در دو عملیات والفجر 2 و والفجر 5، پُر شد. او با تجربه بالایی که داشت، کار آموزش و سازماندهی گردان را شروع کرد و من با جانشین ستاد تیپ، حاج رضا شکری‌پور برای استقرار در جنوب، از سر پل ذهاب به سمت اهواز حرکت کردیم.