ادب الهی: کتاب سوم - تربیت فرزند

آنچه درباره کتاب "تربیت فرزند" باید بدانید

کتاب تربیت فرزند نوشته آیت‌الله مجتبی تهرانی است که درواقع کتاب سوم از مجموعه کتب ایشان به نام "ادب الهی" است. مجموعه 5 جلدی ادب الهی با محوریت پیاده سازی سخنرانی‌های استاد مجتبی تهرانی شکل گرفته، که حاصل تلاش‌های ایشان در سال‌های پایانی عمر مبارکشان است. این مجموعه  با عناوین "تادیب نفس"، "مبانی تربیت"، "تربیت فرزند"، "حیا موهبی الهی" و "تربیت مربی" به دست نشر مصابیح الهدی به چاپ رسیده است. مطالب کتاب "تربیت فرزند" مربوط به سخنرانی‌های سال‌های ١٣٨٨ و ١٣٨٩ می‌باشد که در این کتاب گردآوری شده است.
با ابر بوک همراه باشید.

معرفی موضوع و محتوای کتاب "تربیت فرزند"

مطابق با آنچه در کتاب سوم «ادب الهی» آمده است، مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی مباحث مربوط به تربیت فرزند را ذیل چهار عنوان بررسی کرده‌اند. «تربیت در محیط خانوادگی»، «تربیت در محیط آموزشی»، «تربیت در محیط رفاقتی» و «تربیت در محیط شغلی» این نگاه گسترده، به والدین و مربیان کمک می‌کند تا با افق‌های جدیدی در امر تربیت مواجه شوند و تنها خود را مربی کودک ندانند. بعضی از والدین خیال می‌کنند که اگر خودشان خوب باشند و فرزندشان را به خوبی تربیت کنند کار تمام است، درحالیکه همانطور که استاد می‌فرمایند، تربیت فرزند در محیط رفاقتی شدیدتر و موثرتر از تربیت خانوادگی است.

معرفی دغدغه‌های کتاب "تربیت فرزند"

_نقش والدین در تربیت فرزندان چیست؟
_چگونه فرزندان را بر اساس تعالیم دینی تربیت کنیم؟
_روش‌های تربیت فرزندان کدامند؟
_آیا عصبانیت در تربیت فرزندان درست است؟
_دوست و همنشنین چه تاثیری در تربیت فرزندان دارند؟
_والدین نسبت‌به محیط آموزشی فرزندان چه وظیفه‌ای دارند؟
_چه ملاک‌هایی برای انتخاب رفیق وجود دارد؟
_آیا والدین نسبت‌ به محیط شغلی فرزندان وظیفه‌ای دارند؟
_نقش معصومین به عنوان الگوهای تربیت در رشد و تربیت انسان‌ها چیست؟

کتاب "تربیت فرزند" مناسب چه کسانی است؟

این کتاب برای همه‌ی والدین و مربیانی که دغدغه تربیت فرزندان و دانش‌آموزان خود را دارند، مناسب می‌باشد.
شما می‌توانید کتاب تربیت فرزند نوشته آیت‌الله مجتبی تهرانی را از فروشگاه اینترنتی ابربوک تهیه کنید.

بچه که به مدرسه می‌رود در محیطی به روی او باز می‌شود که محیط رفاقتی است. عجیب این است که این دو رفیق از نظر صفای باطن سریع هم افق هستند. شاگردها با هم پیوند می‌خورند چه پیوندی؟ قوی ترین پیوندها که پیوند محبتی است.حالا چند روایت از علی علیه السلام عرض کنم. حضرت فرمود: « اصدیق اقرب الاقارب ». رفیقان نزدیک ترین نزدیکان انسان هستند. پیوند حسبی و نسبی و سبب را ما هم تعبیر به اقارب می‌کنیم; یعنی پیوند محبتی با رفیق قدرت برد و نقشش حتی از پیوند نسبی با پدر و مادر هم بیشتر است.  روایت دیگری از امام علی علیه السلام وجود دارد که حضرت فرمود: «الاصدقاء نفس واحدة فی جسوم متفرقة» رفقا یک روح در بدن‌های متعدد هستند. امام علی علیه السلام اینجا وحدت روحی را عجیب پیش می‌کشد. یعنی این پیوند به قدری قوی است که یگانگی روحی می‌آورد. حالا گام به گام پیش می‌رویم. بچه روش دیداری, رفتاری و گفتاری را از رفیق می‌گیرد; اصلا او ناخودآگاه می‌خواهد رفیقش را تربیت کند, قبلا گفتم که تربیت از عناوین قصدیه نیست. حتی دلش می‌خواهد لباسش هم مثل او باشد.این بحث‌ها اصلا تعارف ندارد. او هم قصد ندارد که به رفیقش بیاموزد. روایتی از امام علی علیه السلام است که می‌فرماید: «رب صدیق یعتی من جهله لا من نیته»; چه قدر زیباست! چه بسا دوستی که به دوستش چیزی را تقدیم می‌کند که منشأش جهل و نفهمی است. نیتی هم ندارد; قصد تخریب ندارد اما رفاقت این را به همراه خود می‌آورد. رفیق فرزندت در یک محیط نامناسب خانوادگی تربیت شده است. این دو با هم رفیق شدند. می‌بینی بچه‌ات خراب شد. نقش رفیق خیلی از پدر و مادر قوی‌تر است. پدر, مادر و معلم خوب; اما رفیق بد چه می‌شود؟ اکثر مصیبت‌هایی که خانواده‌های خوب دارند این است که فرزندشان وارد محیط‌های آموزشی می‌شود, خراب می‌شود.