کتاب معاد، جدی‌ترین زندگی نوشته‌ی اصغر طاهر زاده، معاد، مرگ، قبض روح، عالم برزخ، سیر به سوی خدا، تکامل و چگونگی گذران در برزخ را تشریح و هم چنین موضوع تجسم عقاید و اعمال در برزخ، درونی و بیرونی بودن اعمال و گذر از برزخ را مطرح می‌کند. وی در ادامه به قیامت کبری، علایم پیش از وقوع قیامت، تکامل در قیامت، نامه‌ی اعمال، میزان، پل صراط، بهشت و جهنم و نیز موضوع شفاعت در قیامت می‌پردازد. اگر انسان متوجه شود به کمک انبیاء، "جهان و انسان و مرگ" درست شناخته می‌شود، یعنی بفهمد جاوادنه است، اما نه در این دنیا و بداند که جهانی غیر این جهان در انتظار اوست که بسیار برتر از این جهان است، و بداند که مرگ نابودی نیست مسلما خود را در این دنیا برای زندگی آخرت آماده می‌کند. وی نه تنها نگران مرگ نخواهد بود بلکه ماندن بیش تر در این دنیا را نمی‌پسندد. شناخت عالم قیامت و مواقف آن عاملی برای درست زندگی کردن است.
کتاب معاد، بازگشت به جدی‌ترین زندگی سعی دارد تا با مبانی دقیق جناب صدرالمتألهین«رحمة‌الله‌علیه» این اندیشمند بزرگ اسلامی و متدبّر در آیات معاد، معاد را تبیین نماید که با دقت در آن؛ معارف دقیق و عمیقی در مقابل عزیزان گشوده خواهد شد و در عمل ما را به اعمال و اخلاقیاتی می‌کشاند که عملاً بتوانیم در همین دنیا قیامتی زندگی کنیم و إن‌شاءالله حجاب‌های بین خود و عالم برتر را قبل از ورود به آن عالم مرتفع نماییم.
یک روز علامه طباطبایی«رحمة‌الله‌علیه» می‌فرمودند: هنوز حوزه‌های علمیه آمادگی طرح بحث معاد را آن‌طور که باید و شاید ندارد، با ظهور انقلاب اسلامی و رشد اندیشه‌های دینی بحمدالله در شرایط کنونی آنچنان اندیشه‌ها آمادگی پیدا کرده‌که نه‌تنها در حوزه‌های علمیه بلکه در سطح جامعه مردم آمادگی طرح معاد را به صورتی عمیق دارند به طوری که اگر یک روز جناب صدرالمتألهین«رحمة‌الله‌علیه» با تدبّر در آیات معاد و طرح نظرات خود در مورد معادِ در غربت قرار گرفت، گویا او خوب می‌دانست که آینده از آن اوست و تفکرات عمیق او در مورد معاد جسمانی در آیندة بشر، جایگاهی بس عظیم خواهد داشت و امام خمینی«رحمة‌الله‌علیه» در موقعی که مورد انتقاد بودند که چرا آنچنان از ملاصدرا«رحمة‌الله‌علیه» تجلیل می‌کنند فرمودند: «ملاصدرا! وَ ما اَدْریکَ ملاصدرا! او مشکلاتی را که بوعلی به حل آن در بحث معاد موفق نشده بود حل کرد». و امروز همان روزی است که ذهن‌های تشنه برای تدبّر در معاد از ما سخنانی دقیق و عمیق‌تر می‌طلبند. امروز دیگر عموماً بحثِ بود و نبود معاد در میان نیست، بلکه بحث در چگونگی معاد مطرح است و این‌که با منظری باید به معاد نگریست که منجر به بهترین اعمال و کامل‌ترین سلوک‌ها گردد.
