هفتاد بند استغفار امیرالمومنین جهت وسعت رزق

چرا باید کتاب هفتاد بند استغفار امیرالمومنین(علیه السلام) جهت وسعت رزق را بخوانیم

کتاب هفتاد بند استغفار امیرالمومنین(علیه السلام) جهت وسعت رزق اثر جعفر قربانپور دلاور است. مردم و حتی متدینین و خوبان، از معصیت بودن بسیاری از کارها غافلند و به گناه بودن آن توجه ندارند. این استغفار شریفی که از امیرالمؤمنین نقل شده است و در هفتاد بند است علاوه بر جامع بودن و توجه به این گونه گناهانی که غالباً مورد غفلت ماست و دارا بودن آثار معنوی و دنیوی مذکور در مقدمه‌ی استغفار، بسیار مقرّب است و اگر کسی آن را با توجه بخواند آثار عجیبی از آن ظاهر می‌شود. کتاب هفتاد بند استغفار امیرالمومنین(علیه السلام) جهت وسعت رزق را می‌توانید از سایت کتاب ابر تهیه نمایید.
 

آنچه باید درباره‌ی کتاب هفتاد بند استغفار امیرالمومنین(علیه السلام) جهت وسعت رزق بدانیم

سفارش امیرالمومنین علی علیه السلام بر مداومت این دعای شریف:
«قسم به آن خدایی که محمد صلی الله علیه واله را به نبوت برگزید، بنده‌ای نیست که با این دعا به درگاه خدا استغفار کند، مگر این که خدا متعال به برکت آن، گناهان را آمرزیده، حوائجش را برآورده و به مال و اولادش فراوانی و برکت عطا فرماید.»
استاد عبدالقائم شوشتری مترجم این اثر قبل از خواندن این دعا سه نکته را یادآور شدند:
اولاً: مومن باید سعی و تلاش عملی را هرچه بیشتر و بهتر انجام دهد زیرا خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَی»﴿نجم/39﴾
ثانیاً: حتماً توصیه می‌کنم قبل از خواندن دعا ترجمه آن را مطالعه فرمایید و با تامل و تفکر به مضمون دعا توجه کنید.
ثالثاً: چون بعضی از گناهان سبب کمبود رزق می‌شود با این که مومن تلاش لازم را انجام می‌دهد ولی گویا کارش قفل شده و از تلاش خود نتیجه کافی نمی‌گیرد، در این صورت با استغفار مشکل حل می‌شود. در بین استغفارهای مختلف متنی از حضرت امیرالمومنین علیه السلام رسیده که موثرترین و مجرب ترین استغفارهاست. چون دعا طولانی است می‌توانید تقسیط نموده و دعا را چند شب بخوانید.
حضرت امیر این استغفار 70 بندی را خودشان بعد از نماز صبح می‌خوانده‌اند ولی اگر کسی موفق به خواندن آن در هنگام صبح نشود می‌تواند آن را بعد از نماز عصر بخواند. استغفار امیرالمومنین، استغفاری در هفتاد بند می‌باشد که به فرموده امام حسین علیه السلام  توسط امام علی علیه السلام آموزش داده شده و برای گشایش گرفتاری‌های مردم است.
همچنین علامه نوری در کتاب دارالسلام می‌نویسد: امام رضا علیه السلام از پدران بزرگوار خود نقل می‌کنند که امام حسین علیه السلام فرمودند: روزی نزد امیرالمؤمنین نشسته بودم که عربی وارد شد و عرض کرد یا امیرالمؤمنین! من مرد عیالمند و فقیر هستم و مالی که زندگی مرا کفایت کند ندارم. حضرت فرمودند: ای برادر عرب! چرا استغفار نمی‌کنی تا حالت نیکو شود؟ عرض کرد: زیاد استغفار می‌کنم، اما تغییری در زندگی‌ام پیدا نشده است.حضرت فرمودند: ای برادر عرب خدای متعال می فرماید: فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً) از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است)
بعد فرمودند چون به گناه بودن بعضی از اعمالت آگاه نیستی استغفار تو ناقص است؛ زیرا از آن‌ها استغفار نمی‌کنی و نتیجه نمی‌گیری. سپس فرمود: اینک به تو استغفاری می‌آموزم که اگر آن را هنگام خواب بخوانی خدا به تو وسعت رزق عطا فرماید. دعا را نوشته، به مرد عرب داده و فرمودند: شب، قبل از خوابیدن، این استغفار را بخوان و گریه کن.

1- اللَّهُمَّ إِنِّی أُثْنِی عَلَیْکَ بِمَعُونَتِکَ عَلَی مَا نِلْتُ بِهِ الثَّنَاءَ عَلَیْکَ وَ أُقِرُّ لَکَ عَلَی نَفْسِی بِمَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ الْمُسْتَوْجِبُ لَهُ فِی قَدْرِ فَسَادِ نِیَّتِی وَ ضَعْفِ یَقِینِی اللَّهُمَّ نِعْمَ الْإِلَهُ أَنْتَ وَ نِعْمَ الرَّبُّ أَنْتَ وَ بِئْسَ الْمَرْبُوبُ أَنَا وَ نِعْمَ الْمَوْلَی أَنْتَ وَ بِئْسَ الْعَبْدُ أَنَا وَ نِعْمَ الْمَالِکُ أَنْتَ وَ بِئْسَ الْمَمْلُوکُ أَنَا فَکَمْ قَدْ أَذْنَبْتُ فَعَفَوْتَ عَنْ ذَنْبِی وَ کَمْ قَدْ تَعَمَّدْتُ فَتَجَاوَزْتَ وَ کَمْ قَدْ عَثَرْتُ فَأَقَلْتَنِی عَثْرَتِی وَ لَمْ تَأْخُذْنِی عَلَی غِرَّتِی فَأَنَا ظَالِمٌ لِنَفْسِی الْمُقِرُّ لِذَنْبِی الْمُعْتَرِفُ بِخَطِیئَتِی فَیَا غَافِرَ الذُّنُوبِ أَسْتَغْفِرُکَ لِذَنْبِی وَ أَسْتَقِیلُکَ لِعَثْرَتِی فَأَحْسِنْ إِجَابَتِی فَإِنَّکَ أَهْلُ الْإِجَابَةِ وَ أَهْلُ التَّقْوَی وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ. بند 1: بار خدایا ! تو را حمد می‌گویم که به یاری تو موفق به ثناگویت شدم، و به سبب فساد نیت و ضعف یقینم، اقرار می‌کنم که ناتوانم که تو را آنطور که مستحق و سزاوار هستی مدح کنم، بارالها، تو خوب معبود و خوب پروردگاری هستی و من بد پرورش یافته‌ای هستم! تو خوب مولایی هستی و من بد بنده‌ای! تو خوب مالکی هستی و من بد مملوکی! چه بسیار گناهی که مرتکب شدم و تو عفو نمودی و چه بسیار جرم‌هایی که از من سر زد و تو از آن گذشتی! چه بسیار خطاها کردم، ولی مرا مؤاخذه نکردی و چه بسیار بدی‌ها که عمداً مرتکب شدم و تو از آن درگذشتی! و چه بسیار لغزش ها که از من سر زد و از آن چشم پوشی نمودی، و مرا بر غفلتم مأخذه نکردی! اینک این منم که به خود ظلم کرده‌ام و به گناهم اقرار و به خطاهایم اعتراف دارم. پس ای آمرزنده گناهان! از تو می‌خواهم که گناهانم را ببخشی و از لغزش‌هایم درگذری، پس به نیکی اجابت کن که تو سزاوار اجابت و اهل تقوا و آمرزشی!