مثل خون در رگ های من: نامه های احمد شاملو به آیدا

معرفی کتاب مثل خون در رگ‌های من

کتاب مثل خون در رگ‌های من نوشته‌ی احمد شاملو، نامه‌هایی است که شاملو به همسرش می‌نوشته و او هم پاسخ می‌داد.شاملو و همسرش، آیدا سرکیسیان این نامه‌ها را در دهه 40 و 50 برای هم نوشته‌اند. رابطه‌‌ی عاشقانه‌ی شاملو با همسرش آنچنان نقش پر‌ رنگی در زندگی شخصی او دارد، که می‌توان حضور عشقی عمیق در قلب شاملو را در دیگر کارهای او هم دید. شاملو نشان می‌دهد که میتوان عاشق بود و عاشق ماند در این کتاب صرفا احساسات شاملو را می‌توان مشاهده کرد و کمتر از مسائلی دیگر همچون مسائل سیاسی یا ادبی صحبت می‌کند. در پایان هم به خط خود شاملو نامه‌هایی ها را می‌توان خواند. برای تهیه و خرید کتاب خون در رگ‌های من می‌توانید به سایت ابذ بوک مراجعه نمایید. 

آنچه باید درباره‌ی کتاب مثل خون در رگ‌های من

مجموعه‌ی نامه‌های شاملو خطاب به همسرش آیدا می‌باشد. شاملو در حوالی چهل سالگی با آیدا آشنا شد و به او دل باخت. پیش از آن، شاملو قصد خودکشی داشت و آشنایی با آیدا تبدیل به نقطه عطف زندگی‌اش شد. شاملو در کتاب مثل خون در رگ‌های من می‌نویسد: «آیدا، فسخ عزیمت جاودانه بود»! این کتاب پر از نامه‌های عاشقانه‌ای است که هرگز مشابه آن در ادبیات فارسی دیده نشده است. شاملو پیش از آیدا دو ازدواج ناموفق داشت. بعد از آشنایی با آیدا چند سالی طول کشید تا موفق به ازدواج با او شود و در آن سال‌ها بسیار درگیر غم نان بود! بدهکاری‌هایی که حتی باعث شده بودند تصمیم بگیرد از ایران برود. همسر سابقش او را تحت فشار قرار داده بود و در برهه‌ی زمانی خاصی باید بین زندان و زندگی با همسر سابقش یکی را انتخاب می‌کرد، درحالی که بی‌تابانه عاشق آیدا بود. شاملو چهل سال عاشقانه با آیدا زندگی کرد. 
این کتاب شامل بیست نامه‌ی احمد شاملو به همسرش آیداست که در سال‌های چهل و پنجاه خطاب به او نوشته است. «آیدا سرکیسیان» همسر احمد شاملو بعد پانزده سالی که از مرگ این شاعر جریان‌ساز می‌گذرد اجازه‌ی انتشار این نامه‌ها را داده. رابطه‌ی عاطفی و عاشقانه‌ی احمد شاملو و آیدا سرکیسیان یکی از مشهورترین وجوه زندگی این شاعر است که باعث تحولی در زیست شاملو شد. طوری که در بسیاری از مشهورترین اشعارش رد پای حضور آیدا کاملا محسوس است. به همین دلیل می‌توان این رابطه را یکی از تاثیرگذارترین روابط عاشقانه‌ای دانست که شخص شاملو نیز مدام به آن اشاره داشت. در این نامه‌ها فضای حاکم نبر همین احساسات شخصی شاعر است و صدالبته اشاره‌هایی به برخی مسائل ادبی و سیاسی روزگار. هرچند این امر آن‌چنان پررنگ به شمار نمی‌آید. در انتهای کتاب نیز تصویر هفده نامه با دست‌خط شاعر گنجانده شده‌است. در واقع فارغ از محتوای خاص این نامه‌ها می‌توان آن‌ها را بخشی از تاریخ زندگی شاعر به حساب آورد که تا به امروز منتشر نشده‌ بود.

-به خانه‌ای می‌اندیشیدم که تو کدبانوی آنی – خانه‌ای که در آن مرا نیز در شمار کودکان می‌شمرند، اگرچه سی و چند سال از آن گذشته باشد و عشقی که به من می‌دهند اکسیری حیات بخش است از عشق دختری به پدر، زنی به شوهر، و مادری به پسرش! آیدای من ! تصور زندگی با تو در آن خانه، بر فراز آن تپه، آنقدر خیال انگیز و شیرین بود، آنقدر شوق انگیز بود، و من در این رویا : چنان فرو رفتم که اگر هم الان عمرم به آخر برسد باز هم خودم را مغبون نمی‌شمرم… آیدای من تا هنگامی که هنوز کلماتی دارم تا عشق خود را به تو ابراز کنم زنده‌ام...  -زندگی را می‌طلبم. شور زندگی در من فریاد می‌کشد… آه اگر واقعا” کنار من بودی!… تو همزاد من هستی… به من بنویس تا یقین داشته باشم که تو هم مثل من در انتظار آن شب‌های سفیدی... -در انتظار تلگرافت اعصابم دارد له می‌شود، چون همه چیز بسته به جواب توست… تمام بچه‌های مهربان خوب و مهربان این جا دست به دست هم داده‌اند که ما را این جا ماندگار کنند و از همه بالاتر افتخار کنند که تو نازنین من، عروس تبریز خواهی شد، برای این که این‌ها خوب هستند و ما را دوست دارند آیدای احمد را و احمد آیدا.