گابریل گارسیا مارکز ملقب به گابو یکی از محبوبترین افراد در آمریکای جنوبی است. این نویسنده‌ی کلمبیایی سال 1927 در شهر آراکاتاکا به دنیا آمد و نزد پدر و بزرگ و مادربزرگش در این شهر بزرگ شد. گابو تحصیلات دانشگاهیش را در رشته‌ی حقوق در دانشگاه «بوگاتا»، پایتخت کلمبیا گذراند. حرفه‌ی رسمی او در طول زندگیش روزنامه نگاری بود. او سال 1958 با همسرش «مرسدس بارچا »ازدواج کرد و تا پایان عمر کنار او باقی ماند.
گابریل گارسیا مارکز در کنار «خورخه لوئیس بورخس» نویسنده‌ی آرژانتینی شناخته شده‌ترین نویسندگان آمریکای لاتین در سراسر جهانند. گارسیا مارکز هم مانند بسیاری از نویسندگان آمریکای لاتین تحت تاثیر شیوه های نویسندگی ویلیام فاکنر بود.
گابریل گارسیا مارکز در طول زندگیش نویسنده‌ی پرکاری بود . آثار زیادی از مارکز به جا مانده که بسیاری از آنها در ایران ترجمه و منتشر شده‌اند. از میان آثار مارکز می‌توان به «پاییز پدر سالار»، «کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد»، «ساعت شوم»، «از عشق و شیاطین دگر» و مهمترین رمان او «صدسال تنهایی» اشاره کرد.
مارکز برای رمان «صدسال تنهایی» برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1982 شد. هرچند «صدسال تنهایی» یکی از پرفروش ترین کتاب های جهان است و تا کنون بیش از 30 میلیون نسخه از آن در ساسر جهان فروخته شده است بازهم منتقدانی هستند که می‌گویند عشق در سال های وبا رمان بهتری نسبت به «صد سال تنهایی» است. گابریل گارسیا مارکز 10 سال پیش از نوبل ادبیات برنده‌ی «جایزه‌ی بین المللی ادبیات نوئستات» هم شده است. این جایزه که هر دوسال یکبار دانشگاه اوکلاهاما برنده‌ی آن را مشخص می‌کند، جایزه‌ی بسیار با اهمیتی است و به نوبل آمریکایی معروف است.
گابریل گارسیا مارکز از سال 1960 در مکزیکو سیتی پایتخت مکزیک زندگی می‌کرد و در سن 87 سالگی در خانه‌اش در همین شهر در گذشت. او در سال های پایانی عمر به بیماری آلزایمر دچار شده بود.
مرگ مارکز در هفدهم آپریل 2017 واکنش های بسیاری را در سراسر جهان در پی داشت.
